беғаш

[بي غش]

1. олудаву омехтанашуда (бо чизи камбаҳотар аз худ), тилло ва нуқрае, ки бо филиз дигар омехта нашудааст, беомезиш; соф, холис, сара

2. шароби бедурд, соф, ноб

3. маҷ. бериё, бемакру ҳила; пок, беолоиш; бекудурат: дили беғаш, дӯстии беғаш, муҳаббати беғаш